Haftanın 7 Gün Olması « Genel
Bir gün Güneş'in doğduğu zamandan ertesi gün doğacağı
zamana kadar geçen süredir. Bir ay ise Ay'ın aynı evresinin
gökyüzünde tekrar göründüğü zamana kadar geçen süredir. Çok
eskilerde bu zaman birimleri insanların hayatlarını organize
edebilmeleri için yeterliydi.
Zamanla bir günden uzun, bir aydan da kısa bir zaman birimine
ihtiyaç duyuldu. Babilliler 7 günlük haftayı zaman birimi olarak
kullanmaya başladılar. Sonraları Yunanlılar, Çinliler ve Mısırlılar
10 günlük, Romalılar ise 8 günlük haftayı kullanmaya çalıştılar.
Bir hafta olarak kabul edilen yedi günlük sürenin kaynağı tam olarak
bilinmiyor. En kuvvetli tez bu sürenin Ay'ın evrelerinden
kaynaklandığına dayanır. Ay'ın dört evresinin (yeni ay, ilk dördün,
dolunay, son dördün) sürelerine en yakın olan tam gün sayısı yedidir.
Ancak bu doğal ve astronomik temelin yanı sıra astrolojik bir
inanışın da, ta Babilliler zamanından itibaren, yedi günün bir hafta
olarak seçilmesinde rol oynadığı ileri sürülüyor. İlk çağlarda
bilinen beş gezegen ile Güneş ve Ay'ın toplam sayısının yedi oluşu
bu sayıya gizemli ve uğurlu bir sayı olarak bakılmasına neden
olmuştur.
Daha sonraları dinlerde göklerin yedi kat oluşuna inanış, müzikteki
ana nota ve tabiattaki ana renk sayılarının da yedi oluşu bu sayının
gizemini iyice arttırmıştır. Takvimde yedi günlük haftanın resmiyet
kazanması ise milattan sonra 327 yılında Roma İmparatoru I.
Constantinus'un çıkardığı bir emirle olmuştur.
Tevrat'ın yaratılış (tekvin) anlayışına göre Tanrı evreni 6 günde
yaratmış, yedinci günde de (cumartesi) dinlenmiştir. Hıristiyanlar
haftayı Tevrat'taki şekliyle kabul ettiler, yalnız Hz. İsa'nın
diriliş hatırasına yedinci günü değil de birinci günü, yani pazarı 'Tanrı
Günü' olarak kabul ettiler.
İslam dininin doğuşundan sonra da yine yedi günlük hafta süresi
benimsendi. Ancak Hz. Muhammed'in müminleri mescitte toplayıp, namaz
kıldığı, hutbede devlet ve günlük işleriyle ilgili açıklamalar
yaptığı altıncı gün (cuma) dinlenme günü olarak kabul edildi.
Türkiye Cumhuriyeti'nde 27 Mayıs 1935 tarihinde yayımlanan bir
kanunla tatil günü cumadan pazara alındı.
1792 yılında Fransa takvim yapısını değiştirerek 10 günü bir hafta
kabul etti ama yürütemedi. Rusya 1929'da 5 günlük hafta uygulamasına
geçti, sonra bir haftayı 6 güne çıkardı ve sonunda pes ederek
1940'da 7 günlük haftaya geri döndü.